कसरी बन्ने सुपर वाइफ ?

आपसी सहयोगको भावना भए वैवाहिक जीवनमा मिठास भरिन्छ । जसरी श्रीमतीले श्रीमान्सँग केही कुराको आशा गरेकी हुन्छिन्, त्यसैगरी श्रीमान्ले पनि श्रीमतीसँग केही कुराको अपेक्षा गरेका हुन्छन् । त्यसैले श्रीमान्को हरेक आशा र चाहना पूरा गरी आफू त्यही सुपर वाइफ हो, जसको खोजी श्रीमान्लाई थियो भन्ने कुरा प्रमाणित गर्न सकिन्छ ।<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> प्रेम : सम्बन्धमा मधुरता कायम रहोस् भनेर आपसी प्रेममा कमी आउन दिनु हुँदैन । आपसी प्रेमलाई बढाउँदै लानुपर्छ । आपसी प्रेमले खुसी तथा सुखी परिवारको निर्माणमा सहयोग गर्छ ।<br /> <br /> <br /> साथी : साथी त्यस्तो सम्बन्ध हो जसले सधै साथ दिन्छ । श्रीमान्–श्रीमतीले एक–अर्कासँग साथीको व्यवहारका साथै प्रेम पनि गर्नुपर्छ ।<br /> <br /> <br /> सम्मान : दाम्पत्य जीवनमा एक–अर्काको सम्मान अत्यावश्यक हुन्छ । यदि तपाईं आफू सम्मान खोज्नुहुन्छ भने सम्मान दिन पनि जान्नुपर्छ । सम्मान त्यस्तो कुरा हो जसले आपसी प्रेमलाई बढाउँछ ।<br /> <br /> तालमेल : सुपर वाइफ तिनलाई भनिन्छ, जसले आफ्नो परिवारमा तालमेल मिलाउन सक्छिन् । माइती र घरमा कुनै भेदभाव राख्नु हुँदैन । सबै नाता–सम्बन्ध समान रूपमा सम्माननीय हुन्छन् ।<br /> <br /> विश्वास : दह्रो विश्वासले सम्बन्धलाई बलियो बनाउँछ । विश्वास सम्बन्धको जग हो जुन टुट्दा मन मात्र नभएर घरपरिवार नै उजाडिन सक्छ । त्यसैले एक अर्कामा विश्वास कायम राख्नुपर्छ ।<br /> <br /> कुराकानी : कुराकानीबाट हरेक समस्याको हल निस्कन्छ । त्यसैले कुराकानी गर्न छोड्नु हुँदैन । जति नै व्यस्त भए पनि कुराकानीको क्रमलाई टुंग्याउनु हुँदैन ।<br /> <br /> ख्यालठटट : ख्यालठट्टाले सबैलाई रमाइलो प्रदान गर्छ । त्यसैले हाँसो–ठट्टा गरिरहनुपर्छ । हँसिलो व्यक्तिले हरेकको मन जित्न सक्छ ।<br /> <br /> मिलनसार : मिलनसार व्यक्ति चुम्बकजस्तै हुन्छ, त्यसैले हरेक व्यक्ति यस्ता स्वभाव भएका व्यक्तिप्रति आकर्षित हुन्छन् । यो त्यस्तो गुण हो, जसमा थुप्रै गुण समाहित हुन्छन् । त्यसैले यो गुण आफूमा यथावत् राख्नुहोस् ।<br /> <br /> ज्ञान : सुपर वाइफमा ज्ञानको भण्डार आवश्यक छ । आफ्नो ज्ञानको भण्डारलाई बलियो बनाउन समय–समयमा नयाँ–नयाँ जानकारी हासिल गर्नुपर्छ । जसले हरेक प्रकारको बहसमा सहभागी हुन सकियोस् ।<br /> <br /> बचत : धन–सम्पत्तिको बचत महिलाले जति राम्रोसँग गर्न सक्छन्, त्यति अरूले गर्न सक्दैनन् । त्यसैले बचत गर्ने बानी बसाल्नु अति आवश्यक छ । बचत गर्ने बानी जीवनको महत्वपूर्ण भाग हो । बचत गर्ने बानीले आर्थिक मन्दीमा पनि मानसिक शान्ति प्रदान गर्छ ।<br /> <br /> आशावादी : सधै आशावादी सोच राख्नुपर्छ । आफंै निराशामा डुबियो भने घरका अन्य सदस्य पनि कमजोर हुन्छन् । त्यसैले सधै सकारात्मक दृष्टिकोण अपनाउनुपर्छ ।<br /> <br /> स्मार्ट बन्नुहोस् : आफ्नो व्यक्तित्वलाई श्रीमान्का साथै बाहिरी मानिसले पनि प्रशंसा गर्ने गरी आकर्षक बनाउनुपर्छ । यसका लागि आफूलाई प्रेजेन्टेबल बनाउनुपर्छ र त्यस्तो परिधान छनोट गर्नुपर्छ जसले आफूसँगै आफ्नो व्यक्तित्वलाई पनि अझ सुन्दर बनाउन सहयोग गरोस् ।<br /> <br /> समर्पण : आपसी मेलमिलापका लागि सम्बन्धमा समर्पणको भावना आवश्यक छ । कुनै ठूलो खुसीका लागि स–साना खुसी त्याग्नुपरे पनि मनमा दु:ख नराखी त्याग्न सक्नुपर्छ ।<br /> <br /> क्षमा : सुपर वाइफ त्यही नै हो, जसले स–साना कुराहरूलाई माफ गर्न सक्छन् । यदि श्रीमान्बाट कुनै गल्ती भए वा कुनै कुरामा झगडा परे समझदारी देखाउँदै उनलाई मार्गदर्शन गर्नुपर्छ । यसका साथै उनको गल्तीमा क्षमा दिने प्रयास गर्नुपर्छ ।<br /> <br /> अहं : दाम्पत्य जीवनमा अहंले ठाउँ लिन थालेपछि सम्बन्ध कमजोर हुन्छ । दाम्पत्य जीवनको मूल आधार प्रेम भएकाले प्रेममा अहं हुनु खतरनाक मानिन्छ । त्यसैले श्रीमान्–श्रीमती दुवैले आफ्नो प्रेमको बीचमा अहंलाई आउन दिनु हुँदैन ।<br /> <br /> समय : सुपर वाइफ बन्न समयअनुसार चल्नु आवश्यक छ । त्यसैले समयको महत्वलाई बुझेर अनावश्यक कुरामा आफ्नो समय खेर फाल्नु हुँदैन ।<br /> <br /> अपेक्षाहरू : दाम्पत्य सम्बन्ध सुमधुर बनाउन एक–अर्कासँग कम अपेक्षा राख्नुपर्छ । ठूला अपेक्षाहरू पूरा नहुन सक्छन् र सम्बन्धमा चिरा देखा पर्न थाल्छ, जसलाई पूरा गर्न कठिन हुन सक्छ ।<br /> <br /> समझदारी : परिवार चलाउन समझदारी आवश्यक छ । श्रीमान्–श्रीमतीबीच कुनै कारणले उत्पन्न भएको तनावले दाम्पत्य जीवनमा चिरा पर्न सक्छ । यस्तो नहोस् भनेर स–साना कुरामा चिन्ता लिनु हुँदैन।<br /> <br /> टाढापन : जति आफ्नो जीवनसाथीसँग नजिक रहनु आवश्यक छ, त्यति नै दूरी पनि कायम राख्नुपर्छ । श्रीमान्लाई स्वतन्त्र छाडिदिनु नै एउटी समझदार श्रीमतीको कर्तव्य हो । यसो गर्दा आपसी प्रेम अझ बढ्छ ।<br /> <br /> नराम्रो कुरा : श्रीमान्– श्रीमतीले एक–अर्काको नराम्रो कुरा कहिल्यै खोज्ने अथवा भन्ने काम गर्नु हुँदैन ।<br /> <br /> उपहार : भनिन्छ– सानो उपहारले पनि मनको सारा कुरा खोलिदिन्छ । त्यसैले उपहारको क्रमलाई निरन्तरता दिनुपर्छ । जन्मदिन अथवा म्यारिज एनिवर्सरीबाहेक अन्य समयमा पनि श्रीमान्लाई स–साना उपहार दिनुपर्छ ।<br /> <br /> सेक्स : दाम्पत्य जीवनमा सेक्सले महत्वपूर्ण भूमिका निर्वाह गर्छ । त्यसैले यो भूमिकालाई निरन्तरता दिनुपर्छ । सेक्स नै त्यो शक्ति हो, जसले जीवनमा आनन्द र खुसी त ल्याउँछ नै साथै सम्बन्धलाई पनि बलियो बनाउँछ ।<br /> <br /> <br /> <br />

कसरी बन्ने सुपर वाइफ ?

आपसी सहयोगको भावना भए वैवाहिक जीवनमा मिठास भरिन्छ । जसरी श्रीमतीले श्रीमान्सँग केही कुराको आशा गरेकी हुन्छिन्, त्यसैगरी श्रीमान्ले पनि श्रीम...

Read more »

नि:सन्तानका कारण हुने हिंसाविरुद्धको उजुरी शून्य

बाँझोपनका कारण नि:सन्तान भएपछि दम्पतीले सामाजिक आक्षेप खेप्छन् । यसमा पुरुषको तुलनामा महिला बढी तिरस्कृत हुन्छन् । श्रीमान्को दैनिक दुव्र्यवहार, धाकधम्की मात्र नभएर परिवार तथा आफन्तको कुदृष्टि सहनुपर्छ । उनीहरू खुलेर त्यसको प्रतिकार गर्न सक्दैनन् । जसले गर्दा प्राय:जसो महिला हिंसाको सिकार बन्छन् । निम्न आय वर्गका महिला यसबाट पीडित छन् ।<br /> <br /> <br /> <br /> बहुविवाह, घरेलु हिंसा, अवहेलना आदि उनीहरूको नियमितता हुन्छ । श्रीमान्का कारण सन्तान नहुँदा पनि श्रीमतीले नै दुव्र्यवहार खेप्नुपर्ने तीतो यथार्थ समाजमा छ । श्रीमतीबाट बच्चा नरहने भए समाजले श्रीमान्लाई बहुविवाह गर्न प्रेरित गर्छ । सामाजिक संरचनाले गर्दा श्रीमतीले बहुविवाहविरुद्ध कानुनी लडाइँ लड्न सक्दैनन् ।<br /> <br /> <br /> <br /> कानुनी उपचारमा जाँदा अझ पीडा खेप्नुपर्ने हो कि, खान लाउनै नपाइने हो कि भन्ने भयले पीडा लुकाएर बसेका घटना अनेकौं छन् । दबाब एवं धम्कीको डरले महिलाले यस्तो पीडा आफैभित्र दबाएर राख्ने गरेका हँुदा यस्ता घटना कमै सार्वजनिक हुने गरेका छन् ।<br /> <br /> <br /> <br />

नि:सन्तानका कारण हुने हिंसाविरुद्धको उजुरी शून्य

बाँझोपनका कारण नि:सन्तान भएपछि दम्पतीले सामाजिक आक्षेप खेप्छन् । यसमा पुरुषको तुलनामा महिला बढी तिरस्कृत हुन्छन् । श्रीमान्को दैनिक दुव्र्यव...

Read more »

एक–अर्काको साथ चाहने जोडी

 डर थियो समालाई । समुदायमा संघर्ष गरी स्थापित गरेको आफ्नो नाम वैवाहिक सम्बन्धको सागरमा डुब्ने डुँगा हुने त होइन, घरभित्र रुमल्लिएर बस्नुपर्ने त होइन ? शंका थियो तर अहिले शंका गरेजस्तो रहेन जीवन । बरू स्वतन्त्रता थपियो अझै । फेसन डिजाइनर समा बानु विवाहपछि हाल अमेरिकामा छिन् । विवाहअघिसम्म माया–प्रेमका बारेमा अनभिज्ञ समा विवाहपछि नै माया के रहेछ भनेर आफूले थाहा पाएको बताउँछिन् ।<br /> <br /> <br /> <br /> सन् २०११ मा एकजना साथीबाट चिनजान भएका उनीहरूले विवाहअघि डेटिङ जाने अवसर पाएनन् । त्यसपछि परिवारबाट मिलाएर कुरा अघि बढाइयो । अमेरिकन आर्मीमा आबद्ध श्रीमान् सरफराज अहमद रहिनसँग जीवन र करियर अघि बढाइरहेकी समालाई श्रीमान्ले फेसन डिजाइनिङमा अझ उत्कृष्ट बनाउने सोचले फेसन कलेज भर्ना गरिदिए । श्रीमतीको हरेक काम, करियर तथा इच्छामा पूर्ण सहयोग गर्ने जीवनसाथी पाउँदा समा दंग छिन् । हरेक कुरामा एक–अर्काको साथ पाइरहेको यो जोडीको जीवन राम्रोसँग बितिरहेको छ । दुवै एकै स्वरमा भन्छन्–‘हामी साथ भएकोमा एकदमै भाग्यमानी महसुस गर्छाैं ।<br /> <br /> <br /> <br /> हाम्रो साथ हरेक जुनीमा होस् भन्ने चाहना पनि छ ।’ समा भन्छिन्–‘मेरा कमी–कमजोरी देखाएर सही बाटोमा अग्रसर हुन सपोर्ट गर्नु चानचुने कुरा होइन । विवाहअघिको मेरो सारा डर उनीसँगको विवाहपछि हटेको छ । मैले आफ्नो क्षेत्रमा निखारिने अवसर पाएकी छु ।’ फुर्सदमा सँगै घुमघाम गर्ने, घरमै मीठा–मीठा परिकारहरू बनाएर खाने यो दम्पतीको संगीत र चलचित्रसम्बन्धी च्वाइस पनि मिल्दोजुल्दो छ । विवाहअघि डेटिङ जान नपाए पनि अहिले उनीहरू नयाँ–नयाँ ठाउँहरू घुम्दैछन् ।  <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> समाको दृष्टिमा सरफराज अहमद रहिनको राम्रो पक्ष :  कुनै पनि कुरामा रियाक्ट नगर्ने, अरूको कुरा सुन्ने, छिटो नरिसाउने, समझदार एवं परिपक्व ।<br /> सरफराजको दृष्टिमा समाको राम्रो पक्ष : अरूको बढी केयर गर्ने, मेरो कुरा बुझिहाल्ने, क्रिएसनको काममा मन दिने ।<br /> विवाह टिकाउने मन्त्र : एक–अर्काको कुरा बुझ्न सके वैवाहिक सम्बन्ध चिरस्थायी हुन्छ ।<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br />

एक–अर्काको साथ चाहने जोडी

 डर थियो समालाई । समुदायमा संघर्ष गरी स्थापित गरेको आफ्नो नाम वैवाहिक सम्बन्धको सागरमा डुब्ने डुँगा हुने त होइन, घरभित्र रुमल्लिएर बस्नुपर्न...

Read more »

Top 10 Female of nepal

A society is a group of people involved in persistent social interaction, or a large social grouping sharing the same geographical or social territory, typically subject to the same political authority and dominant cultural expectations. Societies are characterized by patterns of relationships (social relations) between individuals who share a distinctive culture and institutions; a given society may be described as the sum total of such relationships among its constituent members. In the social sciences, a larger society often evinces stratification or dominance patterns in subgroups.<br /> <br /> Insofar as it is collaborative, a society can enable its members to benefit in ways that would not otherwise be possible on an individual basis; both individual and social (common) benefits can thus be distinguished, or in many cases found to overlap. A society can also consist of like-minded people governed by their own norms and values within a dominant, larger society. This is sometimes referred to as a subculture, a term used extensively within criminology.

Top 10 Female of nepal

A society is a group of people involved in persistent social interaction, or a large social grouping sharing the same geographical or social...

Read more »

Natural Gas in Kathmandu

Pockets of Dailekh, a district 700 km west of Kathmandu, have reserves of natural gas, a study conducted by Chinese researchers has found.An initial report of the Nepal-China cooperation study was submitted to Beijing few days ago, and was made available to Nepal this week. Nepal’s officials say the findings are ‘encouraging’. According to the report, the gas found in Dailekh is different from the methane found under areas of Kathmandu. The gas found in Dailekh can directly be bottled and sold to consumers, the report says. Although lot has been said about the prospect of petroleum exploration in Nepal, this is the first time natural gas has been found in the country.The Chinese researchers, who were in Nepal in November last year, collected samples of rocks from different areas of Nepal and took them to their lab in China, where they analysed them. They then submitted the report to the Chinese government after which it was forwarded to Nepal’s Ministry of Industries.

Natural Gas in Kathmandu

Pockets of Dailekh, a district 700 km west of Kathmandu, have reserves of natural gas, a study conducted by Chinese researchers has found.An...

Read more »

Letter form a father to daughter

A society is a group of people involved in persistent social interaction, or a large social grouping sharing the same geographical or social territory, typically subject to the same political authority and dominant cultural expectations. Societies are characterized by patterns of relationships (social relations) between individuals who share a distinctive culture and institutions; a given society may be described as the sum total of such relationships among its constituent members. In the social sciences, a larger society often evinces stratification or dominance patterns in subgroups.<br /> <br /> Insofar as it is collaborative, a society can enable its members to benefit in ways that would not otherwise be possible on an individual basis; both individual and social (common) benefits can thus be distinguished, or in many cases found to overlap. A society can also consist of like-minded people governed by their own norms and values within a dominant, larger society. This is sometimes referred to as a subculture, a term used extensively within criminology.

Letter form a father to daughter

A society is a group of people involved in persistent social interaction, or a large social grouping sharing the same geographical or social...

Read more »

हिमालकी छोरी ।

फाल्गुन ७, २०७३- काठमाडौंको धूवाँ–धूलो र गज्याङमज्याङ ट्राफिक छलेर ठमेलको शान्त गार्डन क्याफेमा आइपुगेकी फुपू ल्हामु खत्री मौन छन् । अन्तर्वार्ताहरूका लागि पत्रकारले बोलाउँदा पनि अचेल उनलाई लाग्छ— एउटै कुरा कति पटक, कति जनालाई भन्नु ! कतिलाई त उनी फलानो पत्रिका वा अनलाइनमा मेरो सप्पै कुरा छापिएको छ, त्यही हेर्नुस् भनिदिन्छिन् ।<br /> <br /> धेरै दिनपछि आज काठमाडौंको आकाश खुलेको छ । फेसबुक, ट्वीटर र इन्स्टाग्राममा काठमाडौंबाट देखिने हिमालका फोटाहरू हाँसिरहेका छन् । यसरी हाँसेका हिमाल देख्दा फुपूलाई भने सधैं खुसी लाग्दैन । ‘मेरो बाबा यही हिमालमा पुरिएको,’ उनी भन्छिन् । फुपूका पिता दोर्जे खत्री थिए, हिमाल आरोही । आठ पटक सगरमाथा आरोहण गरिसकेका । नवौं पटकमा हिमालले उनलाई आफ्नै छातीमा टाँसेर राखिदियो, जुडोको कोर्टमा छोरीलाई एक्लै लड्नका लागि छाडेर ।<br /> पछिल्लो पटक सिनेमाघरको अँध्यारोमा आमिर खानको फिल्म ‘दंगल’ हेर्दा र ब्राजिलको रियो दी जेनेरियोमा भएको ओलम्पिकमा नेपालका तर्फबाट जुडो खेल्न जाँदा उनलाई पिताको निकै सम्झना आएको थियो । बालुवामाथिको चिसो डोब रहेजसरी रियोको स्टेडियममा उनको आँसु त्यसरी नै छुटेको थियो ।<br /> यो कथा फुपू र उनले सम्झिने तिनै मानिस दोर्जेको हो ।<br /> ०००<br /> इन्द्रबहादुर खत्री नेपाल प्रहरीका जागिरे थिए । सरकारी सिन्दूर लगाएपछि कहिले कता कहिले कता सरुवा भइरहन्थ्यो । नेपालको मध्यभागतिरका कुनै पहाडी गाउँका खत्रीको एकफेर सरुवा भयो ताप्लेजुङको हिमाल नजिकैको गाउँ घुन्सामा । ताप्लेजुङ बजारबाट तीन दिन जंगलैजंगलको बाटो हिँडेपछि पुगिने यो ठाउँ इन्द्रबहादुरले देखे–भोगेका गाउँभन्दा फरक थियो । तिब्बतको सीमानजिकको यो चिसो गाउँमा उनले भेटे एक तिब्बती युवती । तिब्बतबाट घुन्सा झरेकी यी युवतीसँग उनको माया बस्यो । उनीहरूले विवाह गरे । उनीहरूका छोरा जन्मिए । नाम राखियो— दोर्जे । शेर्पा र हिमाली जीवन जनाउने नाम थियो यो । यसमा थर गाँसियो बाबुको— खत्री । यसरी दोर्जे खत्रीको नाममा हिमाल र पहाड गाँसिन पुगे ।<br /> एक दिन नेपाल प्रहरीले आफ्नो जवान इन्द्रबहादुरको अन्तै सरुवा गरिदियो । उनी जागिरमा हिँडे, श्रीमती र छोरालाई घुन्सामै छाडेर । त्यसपछि घुन्सामा इन्द्रबहादुरको कुनै खबर आएन । अलि ठूलो भएपछि दोर्जेले आफ्ना पिताबारे खोजीनिती पनि गरे । तर, पत्ता लागेन । न त उनको घर पत्ता लाग्यो, न कहाँ छन् भन्ने । खाली उनको नाम मात्रै दोर्जेसँग बाँकी रहयो ।<br /> गाउँबाट हिमाल नजिक थियो । दोर्जेलाई हिमालले तान्यो । दोर्जेले ट्रेकिङ गाइडका रूपमा काम गर्न थाले । पछि पर्वतारोहीका साथ हिमाल आरोहणमा जान थाले, भरियाका रूपमा । भरियाका रूपमा केही हिमाल चढिसकेपछि अब पालो थियो सगरमाथाको । विदेशी आरोहण टोलीमा संलग्न भएर उनले नेपालको झन्डा बोकेर सगरमाथा आरोहण पनि गरे । त्यसपछि त गाइडका रूपमा पटक–पटक गरेर ८ पल्ट सर्वोच्च शिखरको चुचुरोमा पुगे । त्यसैबीच घुन्सामै उनको विवाह भयो, शेर्पिनी फुपू थाक्चे शेर्पा (फुमू) सँग । दोर्जेले ट्रेकिङ गाइडको काम थालेपछि फुमूले पनि ताप्लेजुङ बजारमा होटल खोलिन् । दुई छोरी र एक छोरा जन्मिए । यीमध्ये फुपू ल्हामु दोस्रो सन्तान थिइन् । फुपूकी आमाको नाम पनि फुपू नै हो । आमा छोरीको एउटै नाम कसरी भयो ? ‘शेर्पाहरूकोमा जन्मिएको बारअनुसार नाम राख्ने चलन छ । आमा र म दुवै बिहीबार जन्मिएको त्यही भएर ‘फु’ बाट आउने नाम राख्दा एउटै भएको,’ उनले बताइन् ।<br /> ताप्लेजुङमा सामान्य जीवन चलिरहेका बेला आमालाई जन्डिस लाग्यो । ‘त्यति बेला भाइ आमाको पेटमा थियो,’ फुपूले आफ्नो खेल जीवनतिरको पहिलो फड्केबारे बताइन्, ‘आमालाई जन्डिस लागेपछि उपचारका लागि हामी काठमाडौं आयौं र यतै बस्न थाल्यौं ।’ ताप्लेजुङ र घुन्साको सट्टा अब जीवनमा डल्लु र खुसिबुले लिए । आमाको खाजा होटल पनि यतै खुल्यो । खुसिबुको बालकेन्द्रबाट पढाइ सुरु भयो । डल्लुको प्रभात स्कुलबाट फुुपूले एसएलसी गरिन् । अहिले पिपल्स क्याम्पसमा बीबीएस तेस्रो वर्ष<br /> पढ्दै छिन् ।<br /> काठमाडौं बसाइका क्रममा डेरा सर्‍यो, सोह्रखुट्टे नयाँबजार । आमाको होटल यहाँ पनि थियो । संयोगले यो होटलको अगाडिपट्टि थियो, राष्ट्रिय जुडो प्रशिक्षण केन्द्र । खेलाडी र प्रशिक्षकहरू होटलमा खाजा खान आइरहन्थे । यस्तैमा एक दिन जुडोका चन्द्र गुरुले दोर्जेलाई भने— छोरीलाई खेल्न पठाइदिनू । भोलिपल्टै बाबुले छोरीलाई लिएर गए । जुडोमा भर्ना गराए र पहिलो आशीर्वाद दिए— ओलम्पिकसम्म पुग्नू । अहिले फुपूलाई लाग्छ, ‘मलाई बुबाको आशीर्वाद लाग्यो ।’ फुपूले रियो ओलम्पिक–२०१६ खेलिन् । यो ओलम्पिकमा सहभागी खेलाडीका लागि भनेर मोबाइल फोन निर्माता कम्पनी सामसुङले एउटा विशेष फोन बनाएको थियो— एस सेभेन एज । यसको पछिल्लो कभरमा ओलम्पिकको प्रसिद्ध रिङको लोगो प्रिन्ट गरिएको छ । फुपू अहिले त्यही फोन बोक्छिन् ।<br /> ओलम्पिक पुग्नुअघि गत वर्ष नै फुपूले भारतमा भएको दक्षिण एसियाली खेलकुद (साग) मा जुडोमा ऐतिहासिक स्वर्ण पनि जितिन् । भारतको सिलोङमा भएको फाइनल खेलमा भारतीय खेलाडी फुपूकी प्रतिद्वन्द्वी थिइन् । १२ औं सागमा नेपालको स्वर्ण संख्यालाई दुई पुर्‍याइन् । पहिलो स्वर्ण उसुकी निमा घर्तीमगरले जितेकी थिइन् भने तेस्रो स्वर्ण फुटबल टिमले दिलायो । जुडोमा एकै राउन्डको खेल हुन्छ, पाँच मिनेट । प्रशिक्षकले उनलाई रियोमा चार मिनेटसम्म टिक्न सके पुग्छ भनेका थिए । त्यो पनि पूरा गरिन् ।<br /> यी सबै सफलताका बीच पनि फुपूको मनमा एउटा अवसादले बास गरिरहेको हुन्छ । त्यो हो, यो सफलता बुबालाई देखाउन नपाउनु । ‘जसले गर्दा म यहाँसम्म पुगें, त्यही मान्छेलाई देखाउन नपाउँदा केही नपुगेजस्तो, अपूरोजस्तो लाग्दो रहेछ,’ आँखाको चेपमा रसाएको पानी पुछ्दै उनले भनिन् । ‘दंगल हेर्दा पनि यस्तै भयो, अन्तिममा छोरीले बाबुलाई स्वर्ण पदक दिँदाखेरी मेरो आँसु आयो । गोल्ड मेडल त मैले पनि ल्याएकी थिएँ तर दिनलाई बुबा नै थिएन,’ फुपू फेरि आँसु पुछ्न थालिन् ।<br /> ०००<br /> दोर्जे खत्रीलाई हिमालले बेला बेला निम्ता दिइरहन्थ्यो । दोर्जे गइरहन्थे । टाढाबाट हेर्दा हिमाल जति आकर्षक छ, नजिक पुग्दा त्यो त्यति नै खतरनाक पनि हुन सक्छ । संसारका धेरै सुन्दर चीजहरू घातक पनि हुन्छन् । हिमाल यही कोटिमा पर्छ । ड्युको विज्ञापनमा जस्तो हिमालमा सधैं डरको अगाडि जित हुँदैन । सगरमाथामा ‘डरको अगाडि’ खुम्बु आइसफल छ, हिलारी स्टेप छ ।<br /> ‘बुबा पहिले पनि हिमपहिरोमा पुरिनुभएको थियो,’ फुपूले सुनाइन् । एक पटक त कतिसम्म भएको थियो भने खुम्बु आइसफलनेर दोर्जे हिमपहिरोमा परे । माथिबाट आएको पहिराले उनी र अरूलाई पनि पुर्‍यो । संयोगले उनको हात हिउँको सतहमा थियो । हातमा थियो आरोहीहरूले लगाउने विशेष किसिमको घडी । पहिरोमा परेकालाई उद्धार गर्न आएको एक जना विदेशीले त्यो हातको घडी चिन्यो । ‘यो त दोर्जेको घडी हो भन्ने चिनेर उसले तानेछ,’ फुपूले भनिन्, ‘तर, बुबाले यस्ता दुर्घटनाहरूबारे हामीलाई केही भन्नुहुन्थेन । हामीले पीर मान्छन् भनेर ।’ आखिरीमा भयो त्यस्तै । कसैलाई नभनी–नभनी उनले सबैलाई ठूलो पीर पारे ।<br /> सन् २०१४ को अप्रिल १८ । त्यस दिन फुपू, उनकी दिदी र आमा घरमै थिए । बाबु दोर्जे सगरमाथाको उकालो चढ्दै थिए । बिहानै खबर आयो, सगरमाथामा हिमपहिरो आयो रे । उनीहरूले बुझ्दा दोर्जेहरूको टिम यसमा परेको छैन भन्ने खबर आयो ।<br /> यसको डेढ साताअघि फुपूलाई बुबाले अचानक फोन गरेका थिए । उनी चोमोलोङमाको नवौं आरोहणका लागि जान लागेका थिए । फुपू दक्षिण एसियाली जुडो च्याम्पियनसिपको ‘क्लोज क्याम्प’ मा थिइन् । तयारीमा व्यस्त थिइन् । ‘के हो तैंले त मलाई भेट्नै छोड्यो, मलाई भेट्ने टयाम छैन ?’ बुबाले यस्तो भनेपछि फुपूले एक दिन प्रशिक्षणबाट समय निकालेकी थिइन् । त्यो दिनभरि उनले बुबाले किनिदिएको सेकेन्ड हयान्ड स्कुटरमा राखेर बुबालाई अनेक ठाउँ घुमाएकी थिइन् । उनलाई जानुपर्ने ठाउँ, भेट्नुपर्ने मान्छे, आरोहणका लागि किन्नुपर्ने सामान सबै भए ठाउँमा लिएर गएपछि जमलबाट उनी क्याम्प फर्किएकी थिइन् । फुपू च्याम्पियनसिपमा खेल्दा बाबु दोर्जे आरोहणका लागि हिमालतिर गइसकेका थिए । यो प्रतियोगितामा फुुपूले रजत पदक जितिन् ।<br /> ‘गेम सकेको भएर म कोरियन सिरिज हेर्दै थिएँ,’ उनले त्यस दिनको कथा सुनाइन्, ‘दिउँसोतिर त एभेलान्च (हिमपहिरो) मा १६ जना परे, दोर्जे पनि पर्‍यो भन्ने खबर आयो ।’ हिमालको छोरोलाई आखिर हिमालले नै खायो । चार दिनपछि बल्ल उनको<br /> शव भेटियो । हिउँमा पुरिएको । आरोहीहरूका लागि हिउँमा डोरी टाँग्दै अघि बढिरहेका बेला हिमपहिरो आएको थियो । हेलिकप्टरले शिक्षण अस्पताल महाराजगन्ज ल्यायो । त्यहीं उनले अन्तिम पटक आफ्नो बुबालाई देखिन् । यो हिमपहिरोमा पुरिएका १६ जनामध्ये दुई जनाको अहिलेसम्म शव भेटिएको छैन । यसको एक वर्षपछि २०१५ को अप्रिलमा नेपालमा आएको महाभूकम्पले सगरमाथालाई फेरि एक पटक थर्कायो । यस पटकको कम्पनसँगै आएको पहिरोले २० जनाको ज्यान लिएको थियो ।<br /> ०००<br /> भाइ अहिले एसएसलीको तयारीमा छन् । खत्री परिवार अहिले काभ्रेस्थली सरेको छ । दोर्जेले पहिले नै त्यहाँ जग्गा किनेका थिए । ‘बुबाका साथीहरूले सहयोग गरेर हामीले घर बनायौं,’ फुपूले भनिन् । बुबाको दुर्घटनापछि पहिले उनले काम गरेको ट्रेकिङ एजेन्सीमा दिदीले एकाउन्टेन्टको काम गर्छिन् । ‘एउटा छोरी एकाउन्टेन्ट होस्, घुम्ने कुर्चीमा बसोस्,’ उनले आफ्ना बुबाको सपना सुनाइन्, ‘अर्की छोरीले खेलेर नाम कमाओस् । त्यो दुइटै कुरा पुग्यो ।’ यसरी दोर्जे खत्रीका छोरीहरूले आफ्ना पिताले देखे पनि नदेखे पनि उनको सपना साकार गरे ।<br /> <br /> <br /> <br />

हिमालकी छोरी ।

फाल्गुन ७, २०७३- काठमाडौंको धूवाँ–धूलो र गज्याङमज्याङ ट्राफिक छलेर ठमेलको शान्त गार्डन क्याफेमा आइपुगेकी फुपू ल्हामु खत्री मौन छन् । अन्तर्व...

Read more »